Kluczowe mikroelementy

Zapotrzebowanie kukurydzy na składniki pokarmowe jest znaczne, co wynika z ogromnego potencjału plonowania. Spośród mikroskładników do pierwszoplanowych należą cynk i bor, a ponadto miedź i mangan. W praktyce większą wagę przywiązuje się tylko do pierwszej wymienionej pary mikroskładników. Natomiast niedobór miedzi i manganu ma mniejsze konsekwencje.

Zasilanie kukurydzy cynkiem i borem obejmuje zabiegi dolistnego dokarmiania, które realizuje się w fazie 4-10 liści kukurydzy. Przy dużych potrzebach (tabela) warto rozważyć dwukrotne dokarmianie: dwoma równymi dawkami lub pierwszą mniejszą i drugą większą. Optymalna temperatura powietrza do wykonywania takich zabiegów wynosi 10-15°C.

Pobranie mikroskładników przez kukurydzę

* wraz z odpowiednią masą słomy

Bor – jego niedobór w odżywianiu kukurydzy powoduje karłowatość roślin. Najmłodsze liście żółkną, nie rosną, zwijają się i zasychają. Na starszych, pofałdowanych liściach pomiędzy żyłkami pojawiają się białawe smugi. W fazie kwitnienia obniża się produkcja i płodność pyłku, co skutkuje pogorszeniem zaziarnienia kolb.

Cynk – kukurydza jest bardzo wrażliwa na jego niedobór. W ubogich stanowiskach wierzchołki siewek zaraz po wschodach bieleją. Pomiędzy nerwami liści pojawiają się żółte, bielejące smugi, które z upływem czasu zamierają i się wykruszają. Rośliny przestają rosnąć. Następuje też pogorszenie wykształcania ziarna w kolbach (szczerbatość).